İşte bu yüksükle başladı her şey.
Ninem bu yüksüğü ben bildim bileli kullandı.
Evlenirken, annemin dikiş kutusundan alıp götürdüm kendi evime.
Yanımda bir arkadaşım vardı,çok gülmüştü.Bunu mu buldun alacak diye...:)
Hanım dilendi bey beğendi dikerdi ninem . Şimdinin söylemi ile kırkyama.
O yumuk ellerinde küçücük kumaş parçaları yeniden hayat bulurdu.
Dikiş yüksüğünü kullanmadan dikmezdi hiç bir şeyi.
Çok emeği vardır üzerimde.Tüm yazları onunla geçirirdim,kış tatillerimi de.
İstanbul kazan,biz kepçe.
Sinema keyfini ondan öğrendim,müze gezmenin güzelliğini,denize karşı çay içmenin tadını...
Onun kadar güzel yemek yapan birini bilmiyorum ben.Onun kadar titiz olanı da :)
Tanıdığım en cesur kadındı ayrıca.
80. yaşına yaklaştığında bile yeni bir hayat kurabilecek kadar...
Ne güzel bir insandı....
Nurlar içinde yat Esma Sultan,hep yanıbaşımdasın.
Esma Sultan denince aklıma Osmanlı' nın güzelliği dillere destan presesi geliyor aklıma; hani eğlenceye süse düşkün olan prensesi. Ortaköy' deki yalısı şimdilerde eğlence ve düğünlere evsahipliği yapıyor; eski sahibesine ihanet etmeden!
YanıtlaSilSizin Esma Sultan' da belli ki eski Osmanlı kadınlarının Cumhuriyet kadınına evrilenlerindenmiş.
Nurlar içinde yatsın; size güzel miraslar bırakıp geçmiş, üstelik koca bir iz bırakarak, hayatınızdan...
Tarihteki adaşına ithafen Esma Sultan derim zaten onun için Nurdan.
YanıtlaSilAnnem benim kişiliğimi çok benzetirdi nineme.Çok kaldın yanında,ondandır.Derdi.
Şu dünyaya geliş nedenim bile Esma Sultandır benim.
Bir gün anlatırım inşallah.
Aile insanın şekillenmesinde ne denli büyük bir etken.
Ben de geldim işte burdayım!
YanıtlaSilEşim der ki "koleksiyonerler kafası ruhu mutlu insanlardır. Mutlu ve genç!" ne yaman çelişki değil mi? Çoğu eskiye ait şeyler toplarken genç kalır:)
Ruhu şad olsun Esma Sultan'ın!
Hoşgeldin canım!
YanıtlaSilEşiniz haklı mı bilemiyorum ama ben iflah olmaz bir iyimserimdir :)
Eğer koleksiyn sahibi olmak gerçekten genç tutuyorsa başlayalım bir kaç türüne daha,ne dersin?
Yok Tülin bende koleksiyoner ruhu yok:(
SilBen hiçbir şey biriktiremiyorum,bir süre sonra bana batıyorlar. Haa kahve fincanlarım hariç . Hoş onların çoğunu da eşim armağan etmiştir bana. Belki de "sus " payı amacıyla.
Ne olur bir gün gel bana ,kızlarla oynayıp kahve içeriz karşılıklı keyifle!
Sevgiler tekrar!
İnşallah canım.Çok söyleyelim, belki olur ?
YanıtlaSil